اولین شماره این مجله در سال 1354 با پنج مقاله تحت عنوان "مجله دانشکده فنی" به چاپ رسید و انتشار آن تا سال 1379 ادامه یافت. مجله در سال 1380 رتبه علمی – پژوهشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری را دریافت نموده است. از سال 1384 با توجه به نظر کمیسیون نشریات وزارت متبوع، موضوعات تخصصی فنی و مهندسی را به صورت ویژه­‌نامه برای سه عنوان مجزای مهندسی برق، مهندسی عمران و مهندسی مکانیک به چاپ رساند. این مجله از سال 1381 در مرکز استنادی علوم جهان اسلام (ISC) نمایه‌ گردیده و در سال 1388 به سه مجله مستقل "مجله مهندسی مکانیک"، "مجله مهندسی برق"، "مجله مهندسی عمران و محیط زیست" تفکیک شد. پیرو آیین‌نامه نشریات علمی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مصوب 98/02/02 مجله با عنوان "نشریه مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز" به فعالیت خود ادامه می‌دهد. همچنین در راستای تقویت همکاری‌های علمی و پژوهشی، این نشریه در مرداد ماه سال 1401 با انجمن انرژی ایران تفاهم‌نامه همکاری سه ساله منعقد نموده است.

حوزه تخصصی: مهندسی مکانیک

تناوب انتشار: فصلنامه (چهار شماره در سال)

زبان نشریه: فارسی

نوع انتشار: انتشار الکترونیکی متن کامل مقالات

رتبه در ارزیابی سال 1399 نشریات وزارت علوم، تحقیقات و فناوری: ب

نوع داوری: روش داوری باز (داوران می‌توانند مشخصات نویسندگان مقاله را ببینند) و تصمیم‌گیری بر مبنای نظر حداقل 2 داور

هزینه انتشار مقاله: اخذ هزینه پردازش مقاله بعد از پذیرش نهایی

اخلاق نشر: تبعیت از قوانین کمیته اخلاق در انتشار (COPE) و آیین‌نامه اجرایی قانون پیشگیری و مقابله با تقلب در آثار علمی

نشریه مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز، نشریه‌ای علمی با دسترسی باز و رایگان است.

مقالات این نشریه تحت مجوز CC BY-NC 4.0 (مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0) منتشر می‌شوند. در این مجوز اشتراک مقالات مجاز بوده ولی استفاده تجاری از مقالات مجاز نمی‌باشد.

هرگونه نامه پذیرش مقالات منسوب به این نشریه، صرفاً زمانی معتبر و مستند می‌باشد که اطلاعات مربوط به عنوان و نویسندگان مقاله در بخش مقالات آماده انتشار (Articles in Press) درج شده باشد.

نشریه مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز فرم‌های افشای تعارض منافع، تعهد رعایت اخلاق نشر و واگذاری حقوق مادی را هنگام ارسال مقاله از نویسندگان محترم دریافت می‌کند. همچنین قبل از وارد شدن مقالات به فرآیند داوری تشابه متن با استفاده از سامانه مشابهت‌یابی متون علمی همیاب سیناوب بررسی می‌شود.