TY - JOUR ID - 6049 TI - بررسی کارایی روش تبرید تدریجی و بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها در بیشینه سازی سفتی سازه های دو بعدی JO - مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز JA - JMEUT LA - fa SN - 2228-5148 AU - سیدی, سید مهدی AU - ابوالبشری, محمدحسین AD - کارشناسی ارشد، مهندسی مکانیک، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران AD - استاد، گروه مهندسی مکانیک، مرکز پژوهشی مهندسی تولید ناب، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 46 IS - 4 SP - 299 EP - 304 KW - روش تبرید تدریجی KW - بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها KW - سازه‌های دو بعدی KW - سفتی DO - N2 - هدف از این پژوهش بهینه‌سازی سازه‌های دو بعدی با روش بهینه‌سازی تبرید تدریجی و بررسی معایب و مزایای آن نسبت به روش بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها است. سه مثال در این پژوهش مطرح‌شده که عبارت‌اند از صفحه مربعی، صفحه مستطیل شکل و تیر با تکیه‌گاه ساده معروف به ام‌ب‌ب. این مثال‌ها با حالت‌های مختلف بارگذاری و با در نظر گرفتن تعداد المان‌های متفاوت در ضخامت حل شده‌اند. برای داشتن یک طرح بهینه عملی، در هر دو روش از به وجود آمدن شکل شطرنجی در فرایند طراحی بهینه جلوگیری شده است. در مسئله صفحه مربعی در بهترین حالت جواب تبرید تدریجی حدود 7% هتر از جواب بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها است. در صفحه مستطیل شکل، جواب تبرید تدریجی حدود 4% بهتر از جواب بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها می‌باشد. در تیر با تکیه‌گاه ساده ام‌ب‌ب هر چند جواب حاصل از روش بهینه‌سازی تکاملی سازه‌ها حدود 3% بهتر از جواب حاصل از روش تبرید تدریجی است ولی ساختار شکل بهینه هر دو روش بسیار شبیه است. این شباهت در تمامی مثال‌ها به طور قابل‌ملاحظه‌ای دیده می‌شود. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که روش تبرید تدریجی یک روش توانمند برای بهینه‌سازی سازه‌های دو بعدی است. UR - https://tumechj.tabrizu.ac.ir/article_6049.html L1 - https://tumechj.tabrizu.ac.ir/article_6049_d023505feb10bc2a879da8b2c5a7ff8a.pdf ER -