2
کارشناس ارشد دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان
3
دانشجوی دکترا، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان
چکیده
آهنگری شعاعی داغ یک فرآیند آهنگری قالب باز محسوب میشود که برای تبدیل لقمههای فولادی بزرگ به سیلندرهای توپر و توخالی مورد استفاده قرار میگیرد. تغییر شکل در این روش حاصل تعداد زیادی عمل رفت و برگشت چهار قالب میباشد که با فاصله کوتاه و به صورت شعاعی در محیط قطعهکار قرار گرفتهاند. از آنجاییکه ماکزیمم توان دستگاههای آهنگری شعاعی، مقداری ثابت است، دانستن مقدار نیروی وارد بر قالب میتواند از آسیب رساندن به دستگاه و هدر رفتن ماده جلوگیری به عمل آورد. در این تحقیق فرآیند آهنگری شعاعی داغ تک مرحلهای با استفاده از روش اجزای محدود سه بعدی و به صورت ترمومکانیکی شبیهسازی گردیده است. رفتار ماده الاستو- ویسکو- پلاستیک و اصطکاک به صورت ترکیبی از اصطکاک کولمب و تنش برشی محدود شده در نظر گرفته شده است. از آنجایی که تعیین نیروی آهنگری با استفاده از شبیهسازی فرآیند نیاز به صرف زمان و هزینه زیاد دارد، به منظور پیش بینی نیروی وارد بر قالب، از روش رویه پاسخ که یکی از روشهای طراحی آزمایش است، استفاده گردیده است. روش رویه پاسخ روشی است که با استفاده از یک سری تکنیکهای آماری و ریاضی، رابطهای درجه 2 بین پارامترهای خروجی و ورودی به وجود میآورد و فرآیند را بهینه میکند. در این مقاله چهار پارامتر زاویه ورودی قالب، درجه حرارت اولیه قطعهکار، میزان پیشروی طولی قطعهکار و میزان کاهش سطح مقطع قطعهکار به عنوان پارامترهای ورودی و نیروی وارد بر قالب به عنوان پارامتر خروجی در نظر گرفته شده است.
پورسینا, مهرداد, فوده, پویا, & پورسینا, داوود. (1388). پیش بینی نیروی آهنگری شعاعی داغ تک مرحله ای با استفاده از روش رویه پاسخ. مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز, 39(1), 1-9.
MLA
مهرداد پورسینا; پویا فوده; داوود پورسینا. "پیش بینی نیروی آهنگری شعاعی داغ تک مرحله ای با استفاده از روش رویه پاسخ". مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز, 39, 1, 1388, 1-9.
HARVARD
پورسینا, مهرداد, فوده, پویا, پورسینا, داوود. (1388). 'پیش بینی نیروی آهنگری شعاعی داغ تک مرحله ای با استفاده از روش رویه پاسخ', مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز, 39(1), pp. 1-9.
VANCOUVER
پورسینا, مهرداد, فوده, پویا, پورسینا, داوود. پیش بینی نیروی آهنگری شعاعی داغ تک مرحله ای با استفاده از روش رویه پاسخ. مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز, 1388; 39(1): 1-9.
)